In zijn schilderijen verwerkt Jos Verwiel graag afbeeldingen uit oude techniek en wetenschap, typografische documenten of reclame uit glamourbladen. Als archeologische fragmenten reageren deze cultuurbeelden onder vele lagen transparante verf met zijn stabiele frontale composities. Het doek zelf is drager en tegelijk het onderwerp, hij markeert de contouren rondom het centrale speelvlak, details uit meubels en architectuur leveren eenvoudige heldere en strakke vormen.
Zijn verwerking daarentegen is complex. In een moeizaam schilderproces van opbrengen en weghalen ontstaat een labiel evenwicht met prettige desonanten en voldoende frictie waarbij kleur en vorm in dialoog blijven, abstractie en figuratie zijn beide aanwezig. Zo jongleert hij met de identiteit van het schilderij, als concreet object of als een verbeelding.
